Oyun, çocuğun kendini var ettiği bir eylemdir. Çocuğun duygularının en açık, en sansürsüz, doğal haliyle sergilendiği bir ortamdır.
Oyun, asla boşa geçen bir zaman olarak düşünülmemelidir. Çocuğun yeteneklerini ve motor becerilerini sergileyebildiği, bilişsel ve duygusal yönünü zenginleştirdiği en önemli fırsattır oyun.
Oyun, bir sosyalleşme ve öğrenme aracıdır. Ebeveyn olarak öğretemeyeceğimiz birçok konuyu, çocuk oyun sırasında kendi deneyimleriyle öğrenecektir.
Oyun sırasında çocuk üzerindeki tüm baskılardan sıyrılmıştır, başarısızlık endişesi duymadan yeni ve değişik rolleri üstlenebilir. Oyun, birikmiş enerjiyi boşaltma yoludur. Bilinçdışı bastırılmış duygular oyun sırasında toplumsal açıdan kabul edilen yollarla boşalma imkânı bulur. Oyun, çocukları mutlu eder. O esnada hevesli ve dikkatlidirler, birçok beceriyi rahatlıkla kazanırlar.
Oyunda hatalar her zaman rahatlıkla düzeltilme şansına sahiptir. Bu çocuğun hata yapma korkusunu azaltır, yeni deneyimlere açıklık ve fırsat yaratır. Yaratıcılık gelişiminde oyunun rolü büyüktür.
Oyun içinde çocuğun arkadaşlarıyla olan tartışma ve çekişmeleri, sorun çözme yeteneğini geliştiren ilk basamaktır. Oyunun lideri olmak, oyun sırasında dışlanmak gibi farklı tutumlar çocuk için ileriye dönük büyük deneyimlerdir.
Oyun oynamak özellikle de hayali oyunlar çocuğun korkularından kurtulmasında önemli rol oynarlar.
Oyun, çocuğun kişilik gelişiminde, kendi kişiliğini ortaya koymasında, olumlu özellikleri kazanmasında, doğru davranışların pekiştirilmesinde büyük fayda sağlar. Özellikle arkadaşlarla oynanan oyunlarda çocuk, empati yeteneğini geliştirir, başkalarına saygı göstermeyi öğrenir. Dürtüsel davranımlar oyun sırasında törpülenir.
Oyun sırasında nesnesel kavramlar, sayılar öğrenilir, uzaysal yetenekler gelişir.
Ebeveyn olarak çocuğunuzun yanınızda oynamasına izin verin ve onunla oynayın. Çocuğunuzla oynarken ve onu oyun oynarken izlerken onları keşfetme fırsatını yakalar, ebeveyn-çocuk ilişkisini daha olumlu bir hale getirirsiniz.
Oyun oynarken bebeğine zorla mama yediren bir çocuk büyük olasılıkla aynı davranışa maruz kalıyordur. Kardeşi rolündeki çocuğu hayali olarak ormana gönderip orada yaşamasını isteyen çocuk büyük olasılıkla kardeşini kıskanıyordur. Bu gibi ip uçları terapi sırasında biz terapistlere, evde de sizlere yol göstericidir. Bu bakımdan oyunu, çocuğun ruhsal dünyasının bir aynası olarak kabul edebiliriz.
Oyun, ebeveyn olarak çocuğunuzla ilişkinizin en önemli kısmıdır. Onunla oyundan zevk alarak oynamayı öğrenin, aynı zamanda oyun arkadaşları bulmasına yardımcı olup, uygun ortamlar sağlayın. Çocuğun yaşına uygun oyuncak seçimi önemlidir.
Oyun hamuru, lego ve yap-bozlar, kova, kürek, tamir setleri, mutfak setleri, doktor muayene setleri gibi pek çok oyuncak tercih edilebilir. Farklı oyuncaklarla oynamak farklı deneyimler kazandıracak ve gizli yetenekleri ortaya çıkaracaktır. Bu bakımdan erkeklere top, araba, kızlara bebek, mutfak gereçleri dışında oyuncak almamak hatadır. Her çocuk her oyuncakla oynamalıdır.
Çocuğa aşırı oyuncak almak, pahalı ve gösterişli oyuncakları tercih etmek, sürekli elektronik oyuncak almak belli bir zaman sonra çocuklarda doyumsuzluğa yol açabilir. Çocuğun her istediği oyuncağı almak da doğru değildir. Yaratıcılığı ve hayal gücünü geliştirici, yeterli miktarda oyuncak tercih sebebidir. Zaman zaman sıkıldığı oyuncakları kaldırıp, unuttuğu ya da az tercih ettiklerini ortaya çıkarabilirsiniz.
Oyuncağı çocukla birlikte seçmek daha olumlu sonuçlar doğurur. Çocuğun kendisinin yaptığı veya onunla birlikte ürettiğiniz oyuncaklar daha değerlidir, çocuk onlarla daha uzun süre ve zevkle oynayabilir. Bazen bir mandal parçası, çorba kepçesinin kopan sapı en pahalı oyuncaktan daha işlevsel olabilir. Anne babalık çocuğa sadece oyuncak almak değil, asıl olan onunla oynamaktır.
