Zaman zaman çocukların çalışmalarını unuttukları, hayallere daldıkları ve düşünmeden hareket ettikleri gözlemlenebilir. Ancak bu belirtilerin yüksek düzeyde olması dikkat eksikliği bozukluğuna işaret edebilir.
Çocuklarda dikkat eksikliği, erken çocuklukta fark edilebilecek aşağıdaki belirtilerin gözlemlenebileceği klinik bir durumdur:
- Ardışık görevleri takip etmede güçlükler,
- Görevleri başlatmada, sürdürmede veya sonlandırmada güçlük ,
- Öncelik belirlemede güçlük yaşama,
- Sıraya koyma,sırlamada güçlük,
- Dikkatin uyaranlar ile sıklıkla dağılması,
- Günlük etkinliklerde unutkanlık,
- Dikkat gerektiren işlerden kaçınma,
- Planlama ve düzenlemede becerilerinde güçlük yaşama,
- Zaman kavramında güçlükleri.
Dikkat Eksikliği Bozukluğu Hakkında Yanlış Bilenenler
Yanlış: Dikkat eksikliği olan her çocuk aslında Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğuna sahiptir.
Gerçek: Bazı çocuklarda sadece dikkat eksikliği var iken, bazı çocuklarda sadece dürtüsellik ön plandadır. Her ikisinin de (dikkat eksikliği ve hiperaktivite) bulunduğu durumlar DEHB olarak isimlendirilmektedir.
Yanlış: Dikkat eksikliği olan çocuk istese dikkatini verebilir.
Gerçek: Dikkat eksikliği olan çocuklar kendi ellerinde olan bir nedenden dikkatlerini vermemezlik yapmazlar. Zihinsel işlevlerinde, dikkat eksikliği olmayan çocuklara göre farklılıkları gözlemlemek mümkündür.
Yanlış: Dikkat eksikliğinin her düzeyinde sadece ilaç tedavisi çözümdür.
Gerçek: Öncelikle dikkat eksikliğinin düzeyi belirlenmelidir. Ayrıca dikkat eksikliği olan çocukların eğitimsel destek alması, dikkatini neye, nasıl verebileceğini öğrenmesine ve stratejiler geliştirmesine yönelik çalışmalara dahil olması, tüm hayatında dikkat eksikliği ile baş etmeyi öğrenmesi açısından büyük önem aşır. Tabii ki gerekli olan durumlarda psikiyatrist görüşü ile dikkat eksikliği ilaç desteğine ihtiyaç duyan durumlar olabilmektedir.
Yanlış: Dikkat eksikliği büyüdükçe geçer.
Gerçek: Ne yazık ki dikkat eksikliği yaş arttıkça geçmez. Hatta doğru şekilde ele alınmadığında çocuğun hayatının akademik, sosyal alanlarını olumsuz etkileyebilmektedir. Bu nedenle çocuklar büyüdükçe değil gerekli eğitimsel desteği aldıklarında dikkat eksiklikleri ile baş edebilmeyi öğrenirler. Böylece dikkat eksiklikleri yaşamlarında daha az etki etmeye başlar.
